Kliknij się sam…..

Od czasu, gdy powstał Internet do jego wnętrza przeniosły się tzw. Holy War lub Flame War. To określenia, tzw. świętych wojen toczonych przez zwolenników świat Bożego narodzenia nad zwolennikami wyższości Wielkanocy.
Wojny te dotyczą również tematyki psiego świata. Taką wieczną i świętą wojną jest walka zwolenników tzw. pozytywnego szkolenia z druga stroną.
Prawda jest taka, że ani jedna ani druga strona nie mają racji. Leży ona po środku. Klikier, smakołyki są bardzo dobrą pomocą w szkoleniu. Jednak całkowicie pozytywnie się nie da. To, co pozytywiści nazywają pozytywna metodą samo w sobie zawiera metody nacisku na psa i pokazywania mu, kto rządzi. Pies jest drapieżnikiem a nie człowiekiem na kozetce psychologa. Podejście do niego wymaga szacunku dla jego natury a nie personifikowanie psa.
Dobrym przykładem jest suka i jej małe, proszę kiedyś przejechać się do hodowli, aby zobaczyć jak traktowane są przez sukę szczeniaki oraz jak wyglądają relacje między nimi.
Jeżeli zobaczycie tam samą czułość bez warknięć i fizycznych upomnień dajcie mi znać. Chętnie sam zobaczę ten ewenement.
Z drugiej strony polecam obejrzenie prawdziwego sportowego treningu IPO, Posłuszeństwa. Stosuje się tam zarówno metody całkowicie pozytywne jak i bazujące na awersji. Bardzo wielu początkujących ludzi nie zdaje sobie sprawy jak szkodliwe i ciężkie do zniesienia dla psa jest wywieranie na niego psychicznego nacisku.
Przykładem takiego psa jest mój własny. Na Borysa nie można krzyczeć i okazywać mu humorów. Pies momentalnie gaśnie. Natomiast pracując z nim na wysokim pobudzeniu, można używać do korekty kolczatki, która nie tylko nie powoduje jego spadku, ale pobudza.
Nie dajcie się, zatem wprowadzić w błąd, którym jest stosowanie na siłę do swojego psa jakiejkolwiek metody. Pierwszy jest pies potem do niego dostosujcie metodę. Chyba, że lubicie gadżety i wolicie od prawdziwej pracy nowa książkę z cudownym „cusiem” oraz wirtualne filmy, na których pokazywane jest jak uczyć nauczone wcześniej psy.
Tak chciałbym i ja …….